Fatou kwam in 2010 naar België. Ze kwam met een bang hart: in Senegal werkte ze als arts en het risico haar carrière op het spel te zetten was niet irreëel. Ze vertelt over haar parcours om haar ambitie ook in Vlaanderen waar te maken: hoe ze de laatste drie jaar van haar opleiding hier hervatte, zich het vakjargon in een nieuwe taal, het Nederlands, eigen maakte, het ongemak om als mama tussen de jonge studenten in de aula plaats te nemen. Er waren momenten dat ze bijna de moed verloor maar toch hield ze vol – ook wanneer ze tijdens stages, vormingen… herhaaldelijk stereotyperend bejegend werd. Zonder confrontaties uit te weg te gaan bleef ze zichzelf aanmoedigen er ‘iets positief van te maken’, met een aanstekelijke energie die ook in deze aflevering zijn expressie vindt.